In het Dordrechts Museum is t/m 13 november een ruime selectie te zien uit het werk van Richard van den Dool (Sliedrecht 1949). De expositie wordt voor veel bezoekers een eerste kennismaking met zijn werk. Want al schildert Van den Dool al sinds het begin van de jaren zeventig, exposeren deed hij lange tijd niet of nauwelijks. Zijn schilderijen laten zich het best omschrijven als landschappen die niet bestaan. Luchtspiegelingen op het grensvlak van realiteit en verbeelding.
Een expositie met werk van Richard van den Dool stond al langer op het verlanglijstje van het Dordrechts Museum. Van den Dool woont en werkt al tientallen jaren in Dordrecht en is altijd nauw bij het museum betrokken. Een tentoonstelling liet echter op zich wachten. Van den Dool houdt zijn werk graag om zich heen. Hij werkt lang aan zijn schilderijen, maanden, soms jaren. Steeds weer verandert hij iets, tot het goed is.
De thematiek, of beter gezegd de aanleiding om te schilderen is bij hem altijd dezelfde, de natuur verveelt hem nooit. Motieven voor schilderijen vindt hij dicht bij huis: bij de rivier, die voor zijn huis stroomt, of in de tuin, waar hij elke dag een paar keer doorheen loopt van en naar zijn atelier. In de tentoonstelling nemen op de tuin geïnspireerde schilderijen een belangrijke plaats in. Soms zijn stammen, takken of bladeren te herkennen, soms zie je louter kleur, in kleine beweeglijke vlekjes en streepjes op het doek gezet, laag over laag, waardoor een sterke dieptewerking ontstaat.
Van den Dools schilderijen (ruim 60 werken) laten de bezoeker naar buiten kijken, naar zomerse, dansende lichtvlekken op het gras of twinkelende reflecties op het water. Van den Dool werkt niet rechtstreeks naar de natuur, toch heeft kijken naar zijn schilderijen iets van buiten zijn in de natuur. Het zijn landschappen waarin de natuur onmiskenbaar ademt.
Verwacht
Het boek Richard van den Dool. Schilderijen, uitgave Dordrechts Museum i.s.m. Waanders Uitgevers is voor € 29,95 te koop in de museumwinkel.
Sterke, intense beelden
Kunstjournalist Gijsbert van der Wal over het werk van Richard van den Dool: 'De schilderijen hebben de kracht van een herinnering of droom: je beleeft ze als sterke, intense beelden, maar als je ze moet beschrijven blijkt dat het allemaal niet zo scherp en duidelijk was als je dacht. Zag je een stuk lucht tussen bomen door, of eerder bomen weerspiegeld in water? Die lucht, dat water, die bomen: waren ze nou groen of toch blauw? En die dwarrelende kleuraccentjes, waren dat bladeren in zonlicht? Of reflecties in water, en waarvan dan precies?
Je kunt het je afvragen, je kunt het ook onbenoemd laten. Dit zijn de schilderijen van een poëzieliefhebber, van een man van weinig woorden. Van een grafisch vormgever, die aanvoelt hoe je blokjes, balkjes en serpentines in de ene kleur op een vlak in de andere kleur plaatst. Van een kunstverzamelaar, die weet hoe zulke dingen eerder door anderen zijn gedaan. Van een muzikant, die kleuren en vormen aan het dansen krijgt in een ritmisch en harmonieus verband – het verband van een gedicht in verf.'
