Het Dordrechts Museum verzamelt al ruim dertig jaar werk van kunstenaar Gerard Verdijk (1934-2005) en bezit een grote collectie schilderijen, tekeningen, grafiek en objecten. Deze terugblik op een lange carrière in de kunst is een hommage aan een kunstenaar die in wisselwerking met de kunst van zijn tijd steeds opnieuw zijn eigen weg vond.
Verdijk begon eind jaren vijftig met schilderijen en tekeningen die tot de informele kunst gerekend kunnen worden. Kunst die ontstaat uit de materie van de verf – soms gemengd met gips, zand of textiel – en de spontane manier van schilderen.
In de jaren zestig, de tijd van de pop art, drong de stad met al haar tekens van reclame en verkeer zijn werk binnen. Hij experimenteerde met druktechnieken, spuitbus en lak, en fel oplichtende kleuren. Er was al vanaf het begin iets van wat je een schrift zou kunnen noemen, een kalligrafie van tekens zonder directe betekenis. Daar kwamen in deze periode letters en woorden bij. Daarna verstilde zijn werk meer en meer. Hier en daar nog archaïsche tekens ontleend aan de beeldtaal van primitieve culturen, maar zijn werk werd leger, stiller, persoonlijker, contemplatief bijna.
Het gaat hem in zijn late werk om de verbeelding van universele begrippen, om het oproepen van beweging en ruimte, spanning en balans, harmonie en tegenstelling.
Retroperspectief
In het verleden vonden al eerder retrospectieven plaats, zoals in het Stedelijk Museum Amsterdam (1993/1994), het Noord-Brabantse Museum in Den Bosch (1998) en in het Dordrechts Museum (2005). Het overzicht dat nu in voorbereiding is, zal zeker de hoogtepunten bevatten uit eerdere presentaties met bruiklenen uit belangrijke museale verzamelingen. Echter een even groot aandeel wordt gevormd door werken uit zijn nalatenschap, die zelden of nooit zijn getoond.